«

»

Jun 08 2013

PEDRIÑO CASAIO

Antes de nada quisiera felicitaros por el proyecto. Me parece esencial que la
gente del arte se una para concienciar a la sociedad, cada uno con sus ideas,
pero teniendo siempre presente que la Tierra que pisamos no debe padecernos como
un mal endémico, si no acogernos como parte de ella. Vivirla, sentirla, y sobre
todo, respetarla. Y que mejor manera de hacerlo que empezando por convivir entre
nosotros en paz.

Me conformo con
seguir utilizando la poesía como vehículo para plasmar mis inquietudes, y
también que a alguién más le provoque algún tipo de emoción, creo que es
increíble el hecho de que otras manos recojan tus creaciones y las hagan suyas
de alguna manera. Os dejo un pequeño poema

 Valentía 

Non sinto pena pola morte

tampouco lle temo á vida,

non sinto medo cando estamos xuntos

se o noso obxectivo é a ledicia.

Un pequeno canto esperanzado

do meu peito ás túas orellas

neste pobo de penurias enraizado

racharemos co pranto,

queimaremos as rexas.

Non penso caer sin pelexar

sei que pronto chegará o día

no que tantas voces caladas

convertirán o mundo en poesía.

 Traducción del poema:

 VALENTÍA

No siento pena por la muerte

tampoco le temo a la vida,

no siento miedo cuando estamos juntos

si nuestro objetivo es la alegría.

Un pequeño canto esperanzado

desde mi pecho a tus orejas

en este pueblo de penurias enraizado

acabaremos con el llanto,

quemaremos las rejas.

No pienso caer sin pelear

sé que pronto llegará el día

donde tantas voces calladas

convertirán el mundo en poesía.

Pedriño Casaio.